Ten eerste was de weg naar het restaurant een avontuur. Met het gebruikelijke Belgische verkeer en slechte weer leek La Paix vastbesloten om onbereikbaar te blijven. Ik had me er bijna bij neergelegd dat ik een zak chips zou eten, ervan overtuigd dat ik mijn verjaardag in de auto zou doorbrengen in plaats van in een restaurant.
Uiteindelijk zag ik het bekende gezicht van de portier en overhandigde hem dankbaar de autosleutels. Anderlecht is niet de veiligste plaats om rond half acht rond te lopen. De hoop gierde door me heen. Ik duwde de zware deur open en werd hartelijk begroet door de vertrouwde gezichten van Nathalie en haar team. Eenmaal binnen vond mijn hartslag zijn normale tempo terug – alles was prachtig!
Mijn zorgvuldig opgebouwde beeld van verfijnde elegantie brokkelde echter sneller af dan een slecht gebakken soufflé toen Sacha en Inès (onze kinderen) uit volle borst “Gelukkige 56e verjaardag!” kwamen zingen. Oh, die gevreesde leeftijd… ik moet eraan denken om ze te vertellen dat je na je 50e geen cijfers meer vrijgeeft…
En toen kwam het eten.
Oh, het eten!
Ik laat het aan u, beste lezers, over om zelf de sappige smaken te ontdekken. Het was een culinair orgasme, een moment van pure, onvervalste gelukzaligheid. Ik raad u aan om La Paix uit te proberen om een speciale gelegenheid te vieren of als u gewoon uw smaakpapillen wilt bevredigen.
Ik verliet het restaurant met een verwend gevoel, mijn buik vol en mijn hart overlopend van dankbaarheid. Een speciaal woord van dank aan Arnaud, mijn man, voor het organiseren van dit gedenkwaardige feest. Het was een verjaardagsdiner dat ik niet snel zal vergeten.
Maar de festiviteiten waren nog lang niet voorbij. Mijn verjaardagsreis ging verder met een reis naar Italië, het land van la dolce vita, voor de VicenzaOro Internationale Juwelenbeurs.
Na wat rondgehangen te hebben in de VIP-lounge, gingen we eindelijk aan boord van het vliegtuig, om er net zo snel weer uit te gaan vanwege een storing in de branddetector van de motor. Om een lang verhaal kort te maken, we kwamen om 15.00 uur aan in Venetië met een vertraging van 4 uur!
VicenzaOro is geen doorsnee beurs. Het is een duizelingwekkend spektakel, een wervelwind van creativiteit en vakmanschap waar ’s werelds meest exquise juwelen en edelstenen worden tentoongesteld. Denk aan glinsterende diamanten, glinsterende edelstenen en ontwerpen die zelfs de meest afgestompte fashionista naar adem doen happen.
Onze eerste stop was bij Vhernier. Zoals altijd was hun collectie adembenemend. Hun strakke, moderne en uiterst boeiende stukken waren een bewijs van de kracht van minimalistisch design. Ik werd vooral aangetrokken door hun nieuwe Mon Jeu halsketting, in roségoud en ebbenhout.
Die avond vierden we voor de tweede keer mijn verjaardag met Vhernier!
U kunt zich voorstellen, beste lezer, dat we op mijn leeftijd niet zo snel herstellen van een feestmaal. De volgende dag was ik echter snel weer in vorm toen we onze jonge edelsteenleverancier Brieuc Taymans bezochten. Zijn stand was een caleidoscoop van prachtige veelkleurige edelstenen van over de hele wereld!
Die avond gingen we voor het eerst vroeg naar bed!
Ik verliet VicenzaOro met een energiek en geïnspireerd gevoel, en mijn hoofd gonsde van de nieuwe ideeën voor collecties die Arnaud en ik dit nieuwe jaar zullen ontwikkelen.
Mijn verjaardagsreis was een bewijs van de kracht van mooie sieraden, lekker eten, geweldig gezelschap en een gezonde dosis Italiaanse flair. Het was een viering van creativiteit, een herinnering aan de schoonheid en verwondering die ons omringt.
En laten we eerlijk zijn, wie houdt er niet van een goed verjaardagsverhaal, zelfs als het gepaard gaat met een licht chaotisch vertrek, juwelen in overvloed en een gezonde dosis onverwacht gelach?