Back to Africa
Door Tania Shortt Wittmann
scroll
Beste lezers,
Hallo... of misschien moet ik wel Jambo zeggen!
Vijfendertig jaar lang hebben Arnaud en ik een liefdesaffaire gedeeld, niet alleen met elkaar, maar ook met de uitgestrekte, ongerepte schoonheid van Afrika. Dit jaar, om onze gezamenlijke reis te vieren, besloten we terug te keren, om ons opnieuw onder te dompelen in het continent dat ons hart had veroverd
Kenia, een land van opvallende contrasten en adembenemende landschappen.
Kenia
Na de wonderen van Tanzania, de serene kusten van Pemba en de levendige cultuur van Senegal te hebben verkend, richtten we onze blik op Kenia, een land van scherpe contrasten en adembenemende landschappen.
Kenia, een natie in Oost-Afrika, is een tapijt geweven van diverse ecosystemen, van de uitgestrekte savannes vol wild tot de met sneeuw bedekte toppen van Kilimanjaro. Het is een land van oude culturen, waar de Maasai-krijgers nog steeds rondzwerven, en van moderne steden die bruisen van het leven. En voor alle edelsteenliefhebbers is het de exclusieve thuisbasis van de Tsavoriet, een levendige groene edelsteen.
We stonden te popelen om de unieke mix van wildernis en warmte te ervaren.
Ons avontuur begon in Tsavo West National Park, in het legendarische Finch Hatton kamp. De reis zelf was een bewijs van de rauwe schoonheid van Afrika. Het “internationale vliegveld”, zoals we het gekscherend noemden, was slechts een landingsbaan en een kleine, charmante schuilplaats, een schril contrast met de uitgestrekte terminals die we gewend waren. Maar het was juist deze eenvoud die de toon zette voor onze ervaring.
Vanaf het moment dat we aankwamen, werden we omarmd door de gastvrije sfeer van het kamp. We maakten snel contact met John en Valerie, een Amerikaans stel uit Virginia. John, een gepassioneerd fotograaf, legde de magie van het landschap vast met zijn lens, terwijl Valerie, met haar ongelooflijke warmte en het onnavolgbare vermogen om elke naam te onthouden, ons onmiddellijk het gevoel gaf oude vrienden te zijn.
Een intiemere en mysterieuzere ervaring
Tsavo Ouest
Onze dagen in Tsavo West werden gekenmerkt door buitengewone safari’s met Evans, onze deskundige en enthousiaste ranger. De unieke charme van het park lag in de relatieve afzondering. In tegenstelling tot de drukkere reservaten bood Tsavo West een meer intieme en mysterieuze ervaring. De dieren, minder gewend aan de aanwezigheid van voertuigen, leken te bestaan in een wereld die onaangetast was door de moderne tijd.
Op een ochtend begonnen we aan een typisch Afrikaanse ervaring: ontbijt in de bush. De zon, een vurige bol aan de horizon, schilderde de savanne in tinten van goud en oranje terwijl we van onze maaltijd genoten, omringd door de bezienswaardigheden en geluiden van de wildernis. Het was een moment van pure magie, een herinnering aan de eenvoudige geneugten die Afrika in overvloed biedt.
Op een andere ochtend stonden we voor zonsopgang op, om 4:00 uur, om de heuvels in te trekken en de zonsopgang te zien. De wandeling was uitdagend, maar de beloning was onmetelijk. Toen we de top bereikten, kwam de zon op en wierp zijn licht over de uitgestrekte vlakte van het park. De uitzichten waren adembenemend, een panorama van glooiende heuvels en eindeloze vlaktes. We genoten van het ontbijt te midden van dit spektakel, een stille communie met de natuur.
Onze afdaling door het weelderige bos was even betoverend. We leerden over de lokale flora, waaronder het nederige muntblaadje, een natuurlijke tandenborstel en tandpasta, een bewijs van de vindingrijkheid van degenen die in harmonie met het land leven. En toen we het bos verlieten, werden we begroet door het majestueuze zicht op de Kilimanjaro, waarvan de met sneeuw bedekte top in de verte glinsterde. Het was een moment van ontzag, een herinnering aan de grootsheid van de natuurlijke wereld.
Op een late namiddag werden we uitgenodigd om deel te nemen aan de Maasai Olympische Spelen. De evenementen, ontworpen om kracht, behendigheid en nauwkeurigheid te testen, waren een nederige ervaring. We lachten, we worstelden en we kregen een hernieuwd respect voor de atletiek van de Maasai-krijgers.
een diep ontroerende ervaring
het masai dorp
Ons bezoek aan een Maasai-dorp was een diep ontroerende ervaring. We werden met open armen ontvangen door de vrouwen en kinderen, hun glimlachen straalden warmte en oprechtheid uit. We werden uitgenodigd in een traditionele hut, een eenvoudige woning die boekdelen sprak over de veerkracht en vindingrijkheid van de Maasai. Woorden schieten tekort om de essentie van deze ervaring te beschrijven, maar gelukkig legde Arnaud het vast op video, een visueel bewijs van de schoonheid van hun cultuur.
Ons bezoek aan de plaatselijke school was een ander hoogtepunt van onze tijd in Tsavo West. De school, met zijn 450 leerlingen van 3 tot 14 jaar, was een baken van hoop in de gemeenschap. Ondanks de overvolle klaslokalen, met tot 60 leerlingen per klas, heerste er een sfeer van discipline en toewijding. De leerlingen, midden in hun examens, begroetten ons met enthousiaste welkomstliederen, hun stemmen vol trots en vastberadenheid. Hun versleten uniformen, een symbool van hun beperkte middelen, deden niets af aan hun trots op hun school, hun leraren en hun hoofdmeester.
Hun glimlachen en onwrikbare geest waren een krachtige herinnering aan het belang van onderwijs en de veerkracht van de menselijke geest.
Verbinding met de sereniteit van de omgeving
yoga
Om de opwinding van onze avonturen in evenwicht te brengen, genoten we ook van yogalessen met adembenemende uitzichten, waardoor we onze geest konden kalmeren en contact konden maken met de sereniteit van de omgeving.
’s Avonds kwamen we samen in het kamp voor heerlijke diners, bereid en geserveerd door het vriendelijke en genereuze personeel. De geluiden van lokale muziek, uitgevoerd door de getalenteerde muzikant van het kamp, Alex, vulden de lucht en creëerden een warme en gezellige sfeer.
Toen onze tijd in Tsavo West ten einde liep, voelden we een steek van verdriet. We hadden diepe banden gesmeed met de mensen en het land, en het voelde alsof we een stuk van ons hart achterlieten. Met tranen in onze ogen namen we afscheid van onze nieuwe vrienden, met de belofte om zeer snel terug te keren.
Ons avontuur bracht ons van het hart van de savanne naar de serene kusten van het Msambweni-strand aan de kust van Kenia. In een heerlijke wending ontdekten we, zelfs duizenden kilometers van huis, dat ons hotel eigendom was van een landgenoot, Frederik Vanderhoeven. Een charmante herinnering aan de onderlinge verbondenheid van onze wereld.
We ruilden de spanning van ontmoetingen met wilde dieren in voor de rustige schoonheid van de Indische Oceaan. De turquoise wateren, gekenmerkt door dramatische eb en vloed, waren een betoverend schouwspel. Lange stukken wit zand nodigden uit tot ontspannen wandelingen, een perfecte balsem na onze opwindende safari. De avonden werden doorgebracht met het delen van verhalen en ervaringen met medereizigers, waardoor onze band met dit opmerkelijke land werd verdiept.
de schoonheid van het land en de warmte van de mensen
de ware rijkdom
Onze reis naar Kenia riep de geest van Karen Blixen op, wier liefde voor Denis Finch Hatton en voor Afrika onsterfelijk is gemaakt in haar geschriften. Net als zij werden we gegrepen door de schoonheid van het land en de warmte van de mensen. We waren getuige van een leven geleefd in eenvoud en vreugde, een leven waarin geluk wordt gevonden in het huidige moment, in de verbindingen met anderen en in de waardering van de natuurlijke wereld.
De mensen van Kenia, met hun glimlachen, hun veerkracht en hun onwrikbare geest, leerden ons een waardevolle les: dat ware rijkdom niet ligt in materiële bezittingen, maar in de rijkdom van menselijke verbinding en de waardering van de eenvoudige dingen in het leven. We verlieten Kenia met een hernieuwd gevoel van dankbaarheid en een diep respect voor de mensen die dit prachtige land hun thuis noemen.
